LETAİF-İ EBU NÜVAS

Süleyman Sudi’nin fıkra türündeki ilk eseri “Letâif-i Ebu Nüvas” olup 1921 yılında yayımlanmıştır.
Klasik Arap şiirinin önde gelen isimlerinden olan Ebu Nüvas, 756 yılında Ahvaz’da doğdu. Küçük yaşta ailesiyle birlikte Basra’ya taşındı ve burada Farsça ve Kuran öğrenimi gördükten sonra dönemin bilgin ve şairlerinden Arap dili ve şiiri dersleri aldı. Bu çevreden biri onu kötü bir hayata alıştırdı ve ardından Kufe’ye götürdü. Kufe’de yaşamını ahlak dışı her şeyin mubah sayıldığı bir çevre içinde sürdürdü. Buradan Bağdat’a giden şair zekâsı, şiiri, yakışıklılığıyla dikkati çekti ve şairlerin önerisiyle saraya alındı. Önce Harun Reşit’in, sonra da oğullarının resmî şair ve nedimlerinden biri oldu. Ancak o alıştığı yaşamı birkaç kez hapse atılmasına rağmen bırakmadı.

Yaşamının sonuna doğru Hacca gidip tövbe eden Ebu Nüvas bizde daha çok şair kimliği ile tanınmakta. Himmetzade’nin derlemesi de hikâyeleri konusunda ülkemizdeki ilk ve son çalışmadır.
11614